Η σύγκριση των οικονομιών δύο χωρών είναι μια εξαιρετικά δύσκολη, έως αδύνατη, διαδικασία. Δύσκολη εξαιρετικά και για όσους θεωρούν ότι ασχολούνται επαγγελματικά -ακαδημαϊκά- με την οικονομία. Οι ιδιομορφίες κάθε χώρας, ως ζωντανό υπόστρωμα το οποίο υποβαστάζει και επενεργεί σε όλες τις κοινωνικές στιγμές και επομένως και στην οικονομία, είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά και οι οποίες δύσκολα αναγνωρίζονται. Ως εκ τούτου, οι γενικευμένες αφαιρέσεις με βάση τις οποίες συνάγονται τα μακροοικονομικά και τα αναπτυξιακά μεγέθη δεν καταφέρνουν ποτέ να περιλάβουν στο σύνολό τους τις πραγματικές οικονομικές συνθήκες της κάθε χώρας.
Με επίγνωση των παραπάνω δυσκολιών, επιχειρείται στο βιβλίο αυτό μια περιγραφική κατά βάση προσέγγιση, διανθισμένη από τις απαραίτητες αξιολογικές κρίσεις οι οποίες παράγονται αβίαστα από το παρατιθέμενο πραγματολογικό υλικό.
Συγκεκριμένα, επιχειρείται μια περιγραφική παράθεση βασικών μακροοικονομικών μεγεθών και αναπτυξιακών δεικτών των οικονομιών της Αργεντινής και της Ελλάδας, προκειμένου να καταστούν εμφανή τα αποτελέσματα του δρόμου που ακολούθησαν οι δύο χώρες από τη στιγμή που οι χρηματοπιστωτικές αγορές αρνήθηκαν να αναχρηματοδοτήσουν το δημόσιο χρέος τους, και η μεν Αργεντινή οδηγήθηκε σε αδυναμία πληρωμών, η δε Ελλάδα αναγκάστηκε να προσφύγει σε χρηματοδότηση από τα κράτη της ευρωζώνης με την υποχρέωση να ακολουθήσει το γνωστό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Μέσω της «περιγραφικής» προσέγγισης γίνονται απολύτως εμφανείς οι μακροοικονομικές και αναπτυξιακές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών την περίοδο της κρίσης, αλλά και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με βάση την οικονομική λογική των προγραμμάτων που η καθεμιά ακολούθησε.